مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار و زوج‌درمانی به روش گاتمن بر فرسودگی زناشویی و تغییر سبک‌های حل تعارض

مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی زوج­درمانی هیجان­مدار و زوج­درمانی به روش گاتمن بر کاهش فرسودگی زناشویی و تغییر سبک­های حل تعارض انجام شد. روش­کار: جامعه­ی آماری این پژوهش بالینی شامل زوجین مراجعه­کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان­شناختی کرج برای حل اختلافات زناشویی بود. تعداد 18زوج که در پرسش­نامه فرسودگی زناشویی پاینز نمرات بیشتری نسبت به میانگین داشته و هم­چنین، در نمرات پرسش­نامه سبک­های حل تعارض آن­ها در سبک حل تعارض سازنده، کمتر از میانگین بود، با نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و یک گروه شاهد جایگزین گردیدند. گروه­های آزمون تحت 10 جلسه 120 دقیقه­ای هفتگی زوج­درمانی قرار گرفتند. داده­ها با روش تحلیل واریانس (مانکوا) تحلیل شدند. یافته­ها: زوج­درمانی گروهی هیجان­مدار و روش گاتمن باعث کاهش فرسودگی زناشویی و تغیر سبک­های حل تعارض می­شوند (05/0>P). هم­چنین، زوج­درمانی گروهی هیجان­مدار از زوج­درمانی به روش گاتمن در کاهش فرسودگی زناشویی و تغیر سبک­های حل تعارض اثربخش­تر است. نتیجه­گیری: بر اساس یافته­های این پژوهش زوج­درمانی هیجان­مدار و زوج­درمانی به روش گاتمن در کاهش مشکلات زناشویی زوجین، سودمند هستند و سبک­های حل تعارض مخرب را به سبک­های سازنده، تغییر می­دهند.